Tym, co zabija, jest rozpacz.

 Kto szuka, ten najczęściej coś znajduje, niestety czasem zgoła nie to, czego mu potrzeba.

 Moi rodzice zawsze obchodzili się ze mną ostrożnie, aż do dnia, gdy zdecydowali, że muszę umrzeć.

 Przegrałam.
Czy powinnam przepraszać za to, że zapragnęłam niemożliwej miłości?
Nie, nie zrobię tego.
Miłość do Boga też wydaje się niemożliwa. Nigdy jej nie sprostamy, a mimo to Bóg zawsze będzie nas kochał.

 Ciekawość nie musi być pierwszym krokiem do piekła. Może być ostatnim.

 (...) można chcieć przestać żyć, nie pragnąc umrzeć.

 Pusty śmiech w marmurowych korytarzach.

 Trzeba coś kochać, żeby to znienawidzić.

 Nie znoszę niczego po troszku, zwłaszcza, jeżeli źle smakuje.

 Będzie dobrze – powiedziałem z nadzieją, że mi uwierzy. Z nadzieją, że sam uwierzę.

 Nadzieja - pożyczka, której udziela nam szczęście.