Tym, co zabija, jest rozpacz.

 Zazdrość to podatek, który się płaci od sukcesu.

 Wariuje się wyłącznie z samotności. Póki jest przy tobie ktoś, kto widzi to, co ty, słyszy to, co ty, nie postradasz zmysłów.

 Potworności są na Ziemi rzeczywiste i dzieją się codziennie. Są jak kwiat albo słońce; nie można ich powstrzymać.

 Łatwo jest zrobić cegły, ale do zbudowania domu nie wystarczy rzucenie sterty cegieł w powietrze.

 Zbrodnia i kara, krzywda i zemsta, wcześniej czy później, ale zawsze idą w parze.

 Wszystko jest prawdziwe, jeśli wierzy w to wystarczająca ilość ludzi.

 Czasami bardziej boli, gdy
człowiek zachowuje milczenie.

 Tak wiele potrafimy zazdrościć ludziom, choćby urody, wiedzy. To smutne, bo w gruncie rzeczy nie doceniamy tego, co mamy.

 Kto wiele chce, ten mało ma.

 Pomocy, ale nie ratujcie mnie.