"Skoro mieliśmy w sobie tyle odwagi, siły i szaleństwa, to ...

 Kochać prawdziwie to znaczy kochać na zawsze.

 Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham zwierzęta.

 Życie jest za krótkie lub za długie, bym mogła pozwolić sobie na luksus aż tak złego życia.

 Jeśli kogoś kochamy, chcemy poznać nie tylko duszę, ale i ciało ukochanego. Czy to takie ważne? Nie wiem, pewnie przemawia przez
nas instynkt. W tej kwestii trudno przewidzieć własne reakcje albo wyznaczać sobie granice.
Najwspanialsze jest odkrywanie, kiedy onieśmielenie ustępuje miejsca śmiałości, a ciche jęki zmieniają się w krzyki i przekleństwa. Tak, przekleństwa. Kiedy kocham się z mężem, chciałabym słyszeć „niecenzuralne” słowa.
Zamiast tego padają pytania: „nie za mocno?”, „nie za szybko?”, „nie za wolno?”. To bardzo krępujące, chociaż może w pierwszej fazie związku niezbędne i świadczy o wzajemnym szacunku. Aby stworzyć idealną, intymną więź, trzeba ze sobą dużo rozmawiać, bo nie ma nic gorszego od frustrującego milczenia i pruderii.

 Staram się, jak mogę, rozmyślam o wszystkich najbliższych po kolei, uwalniam ich z pamięci niczym ptaki z klatek i zamykam za nimi drzwi, żeby przypadkiem nie powrócili.

 Okazje są jak wschody słońca. Jeśli czeka się zbyt długo, można je przegapić.

 Pokonując trudności, kończy się dzień z satysfakcją.

 Lepszy diament ze skazą niż zwykły kamyk bez niej.

 Budzę się i zasypiam z nowym pomysłem samobójstwa.

 Przeszłość może czasem sprawić, że nie będziemy zauważać, co dzieje się wokół nas