Inteligencja jest czymś tak szczególnym, tak rzadkim, że ci z nas,którzy mają choć odrobinę oleju w głowie, ciągle natykają się na dyskryminację ze strony otaczających nas masy głupców.
Czymże jest umieranie, jeśli masz żyć do końca świata.
A błądzić jest rzeczą ludzką, a wybaczyć... no, to już może tylko miłość.
Boję się, że tylko niemożność posiadania mnie czyni mnie w twoich oczach pożądaną.
Koniec snów na jawie.
Rozstania nie zawsze są czymś złym...
To nas związało ze sobą mocniej niż cokolwiek innego.
Szkoda siebie na nieaktualne cierpienia.
Psychiatra powiedziałby,
że kolekcjonowanie lalek jest u Ruth tożsame z niespełnionym pragnieniem posiadania dzieci. Ruth, choć nie bardzo popierała psychiatrów, pewnie by się zgodziła. W każdym razie do pewnego stopnia. "Wszystko jedno, jaka jest przyczyna, ale dają mi dużo szczęścia - rzekłaby, gdyby ktoś zwrócił jej uwagę na opinię psychiatry w tej sprawie. -
I wierzę, że szczęście to przeciwieństwo smutku, goryczy i nienawiści: szczęścia nie należy badać, jak długo się da".
Tak, "kiedyś" to jest dobre słowo. Niby precyzyjne, a takie rozmyte. Niewiadome. Jak liczba Pi, jak Piekło, które przecież nie istnieje, a zatem może i "kiedyś" jest wyłącznie iluzją. Jakąś rozpaczliwą obietnicą, która nie zostanie dotrzymana. I mam tak mówić każdemu: "Kiedyś cię pokocham. Bądź cierpliwy. Kiedyś." Właśnie tak?
Życie to nie problem do rozwiązania; to przygoda do przeżycia.
Wszystkie moje ambicje zostały zaspokojone. Wszystko dzięki moim własnym decyzjom. To było błogosławione życie. Dobre życie. Tylko czyje życie?
