Właściwie żyjemy w epoce sloganu „po użyciu – wyrzucić”. Wysmarkaj ...

 Veni, verdi, vomui – przybyłem, zzieleniałem, zwymiotowałem?

 Ta miłość jest tak intensywna, że w ogniu, który pali się we mnie, wszystko, co mam, może zostać spalone.

 Smoki nie mają dusz. Nikt nie oczekuje od nich pobożności.

 Ustawiczne pijaństwo powoduje zdziczenie umysłów.

 Bolała tym dziwnym rodzajem bólu, który dziwnie kojarzy się z rozkoszą.

 Gdy się człowiek porządnie i długo wypłacze, na ogół robi mu się lepiej, nawet jeśli okoliczności nie zmieniły się ani na jotę.

 Twarz służy człowiekowi do wyrażania emocji.

 Mam wrażenie, że aby udokumentować stan mojej psychiki trzeba było ściąć przynajmniej dziesięć drzew.

 Ludzie będą zawsze dla ciebie źli, jeżeli konieczność nie zmusi ich do tego, by byli dobrzy.

 Słuchaj, kiedyś przechodziłem przez wioskę. Jakiś dziewięćdziesięcioletni dziadunio sadził drzewo migdałowe. „Hej, dziadku! – wołam. – Sadzisz drzewo migdałowe?” A on, zgarbiony, odwrócił się i powiedział: „Tak, mój synu, ja postępuję tak, jakbym nigdy nie miał umrzeć!” „A ja – odparłem – postępuję tak, jakbym miał umrzeć w każdej chwili”. Kto z nas dwóch miał rację, szefie? – Spojrzał na mnie triumfalnie. – Tu cię mam! – powiedział.