Doskonale to wiem, dzielimy przecież ten sam ból. Tak się właśnie dzieje, gdy ludzie stają się jednością: od tej pory dzielą się nie tylko miłością. Wspólny jest także ich ból, smutek, rozpacz.
Znajomość Boga, bez znajomości własnej nędzy, rodzi pychę.
Łzy są nie tylko po to, żeby wypłukiwać paprochy z oka, ale i z duszy.
Dawno temu wiedziałem na pewno, co jest słuszne, a co nie.
[...] jesteśmy uosobieniem nadziei w świecie, w którym jej brak.
Świat przeszkadza mi w życiu.
Są takie dni, które zaczynają się całkiem dobrze, a potem z każdą minutą jest coraz gorzej...
Posiadam tyle, a wszystko pochłania uczucie dla niej. Posiadam tyle, a bez niej wszystko mi jest niczym
Tęsknota potrafi boleć bardziej niż lanie.
Ktoś tam u góry wyraźnie mnie lubi.
(...) czas zawsze odbiera pamięć swoim świadkom.
