– Powinnam cię przeprosić, ale wcale nie jest mi przykro. ...

 Tylko szaleńcy i krańcowi idealiści bronią do ostatka spraw absolutnie przegranych.

 Jakie to dziwne, że dwoje przyjaciół może zmienić się w nierozłączną parę, potem w nienawidzących się, a w końcu obojętnych sobie ludzi. I to wszystko w ciągu jednego życia.

 Wszyscy jesteśmy grzeszni, pytaniem jest tylko czas i wymiar kary.

 Człowiek nie może przecież oprzeć
swego życia na czymś nieokreślonym,
na niepewności albo na kłamstwie, gdyż
takie życie byłoby nieustannie nękane przez
lęk i niepokój. Można zatem określić
człowieka jako tego,który szuka prawdy.

 Mogłabym go zabić, a on, nawet konając, nie pomyślałby o zemście.

 Czerń to brak koloru.

 Jednak smutek jest gościem, którego niełatwo się pozbyć.

 Wolę mieć zamknięte oczy,
niż żyć w twoim otoczeniu

 
Człowiek, który wie, że milczy, który wie, że kocha, nie wie, ani co to jest milczenie, ani co to jest miłość

 Przewróciłam oczami tak daleko w głąb głowy, że prawie dostałam udaru.