
Tak oto dążymy naprzód, kierując łodzie pod prąd, który nieustannie ...
Tak oto dążymy naprzód, kierując łodzie pod prąd, który nieustannie znosi nas w przeszłość.
Moje serce wali tak głośno, że jestem pewna , iż mogę je usłyszeć.
Ambicja to ostatni azyl porażki.
Przyzwyczajony jestem do zdobywania tego, czego chcę, Anastasio - mówi. - Na wszystkich polach.
Trudno jest czasem zrozumieć drugiego człowieka. Zwłaszcza gdy jest nim mężczyzna.
Bo przeszłość określa teraźniejszość.
Niespodziewanie jednak świat wyciągnął do mnie ręce i zaprosił do tańca.
Nie szukam ideału. Nie mam do tego prawa, bo mnie samemu wiele brakuje do doskonałości.
Żeby naprawdę docenić radość, trzeba najpierw doświadczyć smutku.
Bierz nogi za pas, póki jeszcze czas.
(...) prawdziwa siła to pozostać szczerym z starciu ze złem.