Tak oto dążymy naprzód, kierując łodzie pod prąd, który nieustannie ...

 Jesteśmy tym, co pamiętamy.

 A ja świata nienawidzę, bo zżera go arogancja,
Biorę od niego dokładnie tyle, ile mogę dać,

 Czuję się prześladowany przez ludzi.

 Na drabinę wchodzi się
szczebel po szczeblu.
Powolutku aż do skutku.

 Życie w poniedziakłowtorkośrodzie. Bez weekendu.

 (...) całkowita degeneracja, całkowity powszechny upadek wszystkiego.

 Brak wiary w siebie jest chorobą.
Jeśli stracisz panowanie nad tym, wątpliwości staną się twoją rzeczywistością.

 moja dusza
jest pożarta
przez robale
którymi byłam
karmiona
w domu



jej miejsce
wypełniły
obślizgłe larwy
które nigdy
nie zamienią się
w motyle

 Musi być jakaś droga pośrednia, że można jakoś dojść
do ładu z tym zasranym społeczeństwem,
niekoniecznie kompletnie się do niego przystosowując.

 Wspomnienie śmierci i bólu było zbyt niemiłe nawet dla nas.