
Zawsze mi się wydawało, że warunkiem człowieczeństwa jest choćby odrobina ...
Zawsze mi się wydawało, że warunkiem człowieczeństwa jest choćby odrobina współczucia i miłosierdzia.
Samotność jest zniewalająca, zabija miłość, zabija osobowość.
Może to właśnie oznaczało miłość
- poświęcenie i bezinteresowność.
Nieistotne były serca, kwiaty i szczęśliwe
zakończenia, ale świadomość, że czyjeś
dobro jest ważniejsze od twojego.
Nieodzownym warunkiem szczęścia jest zachowanie umiaru.
Kiedy coś przestaje boleć, przestaje mieć znaczenie...
Ten, kto jest dobry
w szukaniu wymówek, rzadko jest dobry
w czymkolwiek innym.
Duma jest źródłem zniszczenia, duma pożera żywcem umysł, serce i duszę.
Świat to potwór zębaty, gotów gryźć, gdy tylko zechce.
Moje serce usłyszało, co mówiło jego serce i poczuło się szczęśliwe.
Tylko to, co stracone pozostaje wieczne.
(...) bardzo łatwo jest stracić wszystko, co uważało się za dane na zawsze.