Najboleśniejszą prawdą jest odkryć kłamstwo.

 No, proszę, panno Jane, proszę nie płakać – powiedziała (…). Mogła równie dobrze powiedzieć ogniowi: „Nie pal się”.

 Jak można kochać Boga który jest niewidzialny, nie kochając człowieka który jest obok nas.

 Głupio rezygnować z leczenia tylko dlatego, że zastrzyki są bolesne.

 Na wojnie zawsze są jakieś ofiary.

 Nie przegrywaj, póki nie przegrasz.

 Powiedział to obojętnie, jakby jego słowa były spinaczami, którymi przyczepia się pranie do sznurka.

 Koniec miłości nie daje o sobie zapomnieć.
Nawiedza snami. Nawiedza ciszą. Nawiedzani przez
upiory, stajemy się jak one. Życie dopływa. Słabnie tętno.
Nic cię nie rusza. Niektórzy to aprobują i twierdzą, że to leczy.
To wcale nie leczy. Martwe ciało nie czuje bólu.

 Jego seksowny uśmiech zwiastował kłopoty, ale uznałam, że nie wszystkie kłopoty są złe.

 To, co przeraża nas w ciemną burzliwą noc, za dnia wydaje się zaledwie interesujące.

 Świat ludzi był dla nich jak płonący sen, bez znaczenia i następstw, był igrzyskiem ich czarów i niegodziwości (..)