
W srebrzyste pola chciałbym z Tobą iść I marzyć cicho ...
W srebrzyste pola chciałbym z Tobą iść
I marzyć cicho o nieznanym bycie,
W którym byś była moją samotnością,
I w noc tę prześnić całe moje życie.
- Wspomnienia – powiedział jakiś melodyjny głos za jej plecami. – To pajęczyny, w które łapie się umysł.
To, że więzienie było zamaskowane przez luksus, powiększało tylko jej przerażenie.
Jedyną rzeczą, która umożliwia życie, jest ciągła i nieznośna niepewność, niewiedza, co zdarzy się dalej.
Przeszłość nie jest krainą, którą tak łatwo opuścić.
Lubię wady i czuję się bardziej komfortowo w obencości osób, które je posiadają. Ja jestem w całości złożony z wad mocno ściśniętych dobrymi intencjami.
Dzisiaj myśl tylko o mnie.
A ja będę myślał o tobie.
Należy się to i tobie, i mnie.
Nienawiść, zawiść, chciwość i zemsta – wszystko to zamiatano pod dywan, bo „co ludzie powiedzą".
Tylko mądry ma odwagę zadawać proste pytania, bo one podważają porządek świata(...)
Historia to nie myśli, historii nie tworzy się w umysłach. Historia powstaje na ulicach.
Samotność utkana jest ze wspomnień.