Każdy ma swoje miejsce ulubione w dzieciństwie. To jest ojczyzna ...

 Miłość to nie coś, co ci się przydarza, ale coś, co się robi.

 Na pewnym etapie wyczerpania, przypomniałem sobie, rzeczywistość przestaje dotyczyć rzeczy i staje się słowem. Na pewnym etapie cierpienia ból pozwala nam dostrzegać w pełni bezpośrednie piękno każdej chwili.

 „Moje napady szału ją przerażały. Przestała mi się zwierzać. Ostatniej nocy nie wytrzymałem, chwyciłem ją za ramiona i potrząsałem nią z całej siły. Pobladła,wyglądała, jakby miała się za chwilę pokruszyć. „Dlaczego płaczesz?!” „Nie mogę znieść twojej rozpaczy, twojego szlochu. Nie wytrzymam tego dłużej!”. Byłem wściekły, że zostawia mi tylko swoje ciało, że coraz mniej wiem o jej myślach, że zamyka przede mną duszę. Chciałem wejść w jej głowę. Chciałem, żeby myślała tylko o mnie. „Chodź, dam ci rozkosz” – szeptałem jej do ucha – „Dam ci zapomnienie”. „Dam ci niebo”. Nie broniła się (...)”

 Wasz umysł to nie klatka. To ogród. I wymaga regularnej pielęgnacji.

 Wyciszysz się do tego stopnia, że twojemu sercu przestanie zależeć na biciu, a płucom na oddychaniu.

 W co motłoch bez dowodów uwierzył, jakże byśmy to mogli dowodami obalić?

 Każdy ma swoje miejsce ulubione w dzieciństwie. To jest ojczyzna duszy.

 Przyjechałem tutaj,
żeby pamiętać; teraz ucieknę
z tobą, żeby zapomnieć...

 On nie jest okropny, on jest po prostu trudniejszy do kochania.

 Ale kiedy noc się zaczyna, wszystko jest możliwe.