Rozum jest dziwką.

 Nagle zdajesz sobie sprawę z tego, że to już koniec. Nie ma drogi powrotnej. Zaczynasz rozumieć, że nic nie dzieje się dwa razy. Już nigdy nie poczujesz się tak samo. Nigdy nie wzniesiesz się trzy metry nad niebo.

 Można zabijać z sercu. Po prostu przestać kogoś kochać. I wtedy ten ktoś umiera.

 ''Gotów jestem umrzeć dla ciebie, ale nie będę dla ciebie żył.''

 Przychodzą takie chwile, że nie wiem już, co z sobą zrobić. Kiedyś pomyślałam, wsiądę w pociąg i przyjadę do ciebie. Ale to przecież o wiele za późno, o lata za późno, o całe życie za późno.

 Potężna siła upartej codzienności.

 Żeby nie wiem jak człowiek był twardy,
to z każdego uczucia coś w nim zostaje.

 ...ale nigdy nie jest tak źle, żeby nie mogło być gorzej.

 Wymyślajcie sobie niemożliwe. Przekonacie się, że nie istnieje.

 Bez ciebie moja dusza jest jak zbłąkana w tym świecie, moje ciało bez sił, moje życie niczym pustynia.

 Błogosławione niech będą moje porażki! Zawdzięczam im wszystko, co wiem.