Tu spoczywa ten, czyje imię pisane było na wodzie.

 Niektórzy tak się boją pustki, że natychmiast szukają kopii, a czasem taniej imitacji, byle czymś zapełnić powstałą wyrwę.

 Musimy żyć. Żyć tak, by później nikogo nie musieć prosić o wybaczenie.

 Inteligencja jest jak nogi:
masz za dużo, to się potkniesz.

 Życia nie można włożyć między książki. Trzeba je tam znaleźć.

 Przynajmniej Twój świat jest jasnożółty, ja przez wiele lat byłam uwięziona we własnej głowie, a jej wnętrze jest dużo mniej radosne niż ta żaróweczka.

 Słowami też można dotykać. Nawet czulej niż dłońmi.

 Poezja to szczery głos duszy ludzkiej, wybuch pewnej formy namiętności.

 Widzisz - powiedział Mniho. - Jesteś tak samo bez serca jak ja. I słusznie.

 Trzeba tworzyć dobro ze zła, bo nie ma nic innego, z czego można je tworzyć.

 Wszystko mnie boli. Gdzie byś mnie nie dotknął, to mnie boli. Gdzie byś nie strzelił, to trafisz mnie.