Wszystko, co mówimy to bajka. Ale nigdy tylko bajka.

 Wybacza się niemal wszystko, tylko nie samemu sobie.

 
Najwyżej podskakują ci, którym daleko do szczytu.

 Boże, nie daj mi osądzać tego lub mówić o tym, czego nie wiem i nie rozumiem.

 Nie wrzucaj wszystkiego do jednego worka... nie udźwigniesz.

 Wielkie marzenia pozwalały uporać się z rzeczywistością.

 Chciałabym ssać jego mózg. To znaczy, jego mózg także.

 Jak się zaczyna, nie wiedząc nic, to wszystko jest możliwe.

 Przychodzą takie chwile, że nie wiem już, co z sobą zrobić. Kiedyś pomyślałam, wsiądę w pociąg i przyjadę do ciebie. Ale to przecież o wiele za późno, o lata za późno, o całe życie za późno.

 Tylko ten, kto ma odwagę mówić to, co myśli, zasługuje na pełne zaufanie. Być może człowiek taki wyrazi się czasem niezręcznie, a nawet niegrzecznie, ale nie będzie mnie oszukiwał.

 Czasami może ci się wydawać, że nie ma przy tobie nikogo, kto by na ciebie czekał. Ale wiesz kto jednak zawsze czeka? Pranie. Pranie zawsze na ciebie czeka.