Odległość jest jak wiatr. Gasi małe płomienie, roznieca te wielkie.

 Jestem niemal pewna, że w tej chwili mnie nienawidzi. Nienawidzi mnie za to, że ja nienawidzę siebie.

 Jest taka pustka,
której wypełnić
tak łatwo się nie da...

 Bo serce jest silne, choć ciało mdłe.

 W którymś momencie wszyscy podnosimy wzrok i uświadamiamy sobie, że zgubiliśmy się w labiryncie.

 Nie potrzebuję samotności, aby się modlić, ale potrzebuję ciszy wewnętrznej.

 Nawet w tłumie można być samotnym.

 Może to co powiem, wyda ci się głupie... ale w miłości nie ma miejsca na krytykę. W miłości nie ma miejsca na rozsądek.

 Jak się chce być głupim, trzeba być twardym.

 Każdy myśli o sobie, a najweselej jest temu, kto potrafi lepiej od innych samego siebie nabrać.

 Nieobecność może stać się dręczącą obecnością, jak uszkodzony nerw.