Odległość jest jak wiatr. Gasi małe płomienie, roznieca te wielkie.

 Kiedy jest najciemniej, wtedy błyska znowu nadzieja.

 Przyjacielu, jeśli będzie ci dane żyć sto lat,
to ja chciałby żyć sto lat minus jeden dzień,
abym nie musiał żyć ani jednego dnia bez ciebie.

 Umieć żyć to najrzadziej spotykana rzecz na świecie. Większość ludzi tylko egzystuje.

 Przyjemniej jest mieć ukochane, piękne myśli i przechowywać je w swym sercu jak skarby.
Nie chcę, by inni je wyśmiewali lub dziwili się im.

 Smutek czyni starym.

 Rozkosz nie uznaje żadnych kajdan; jest największa, gdy zrywa je wszystkie.

 Jeśli jesteś nie kochany i zapomniany, bądź przynajmniej rozsądny.

 Nie można czekać w nieskończoność na osiągnięcie
doskonałości. Trzeba opuścić bezpieczne schronienie i ruszyć
naprzód, padając i powstając wraz z innymi.

 Używajcie głowy, bo wam zardzewieje...

 Normalność to tylko kwestia umowna.