Strach jest teraz jak koc: dusi mnie, nie pozwala oddychać.

 Własne nieszczęście boli najwięcej.

 Mężczyźni byli jak jabłka: wystarczyło sięgnąć ręką, by któregoś zerwać.

 ,,To źle, że miłość, choć ślepa i głucha,
Idzie, gdzie zechce i czego chce słucha.

 Pierwszy łyk z flaszki wiedzy robi cię ateistą, lecz na jej dnie czeka Bóg.

 Składam się z wyobraźni i nicości. To znaczy, że nawet kiedy zniknie wyobraźnia, coś jeszcze ze mnie zostanie.

 Kobiety nie kłamią,
ale szminkują trochę prawdę.

 Strach jest szybszy od palącego się lontu.

 Każde... każde z nas ma swój przydział smutku i szczęścia.

 Gdy spodka się człowiek wiary z człowiekiem wiedzy i człowiekiem światła, który z nich zrobi najwięcej zamieszania? Człowiek wiary z jego żołnierską powinnością.

 Idę do nieba! No, no, a to się niektórzy zdziwią...