Ani chleba, ani naszego, ani powszedniego, ani amen.

 Jesteś wszystkim, co się na ciebie składa.

 Zabijała mnie. To było pewne.
Ale ... do diabła!
Cudowna to była śmierć!

 Słowa, które zapadają w pamięć, to te, które szepczesz, a nie wykrzykujesz.

 Ktoś, kto potrafi kochać tak mocno i głęboko, potrafi z równą mocą nienawidzić i ranić.

 Wtedy pozwoliła m odejść. Teraz każdego dnia musi robić to wciąż od nowa, bez końca.

 Myśl o rozwiązaniu, a nie o problemie. Postępujesz dokładnie odwrotnie. Koncentrujesz się na tym, dlaczego jest to niemożliwe. Nie myślisz o rozwiązaniu.

 Zawsze bardziej boli stracić coś, co się miało, niż od początku tego nie mieć.

 Człowiek jest taki, jakie są jego myśli.

 Świat jest jednak ciężko chory.

 Nie zna smaku prawdziwego życia, kto przez tunel samotności się nie przeczołgał.