Ani chleba, ani naszego, ani powszedniego, ani amen.

 Pomysły moich powieści kryminalnych znajduję, zmywając. Jest to zajęcie tak głupie,
że zawsze rodzi we mnie myśl o zabójstwie.

 Nie można poważnie planować przyszłości, odrzucając przeszłość.

 Już było źle, a sądziła, że może być dużo gorzej.

 Gdy ludzie są sobie przyjacielscy, nawet woda staje się słodka.

 
Na świecie bowiem ma się do wyboru tylko samotność lub pospolitość.

 Mówimy o Polsce. Tam nic i nigdy nie jest normalne.

 Chodzi mi o to [..] że w każdym można odnaleźć piękno.
I tylko od nas zależy, w jakim stopniu skorzystamy z tego piękna i przyjmiemy je jako część swojego własnego.

 Nic nie przyprawia o poczucie takiej bezradności, jak rozpacz drugiej osoby.

 Ale zawsze nadchodzi godzina w historii,
kiedy ten, co ośmiela się powiedzieć, że
dwa i dwa to cztery, jest karany śmiercią.

 Choroba psychiczna to strasznie samolubna rzecz.