Podobno zmęczenie zabija...

 Są miejsca, gdzie kończy się publicystyka, a zaczyna życie.

 Dobry człowiek jest jak małe światełko. Wędruje poprzez mroki naszego świata
i na swojej drodze zapala zgaszone gwiazdy.

 Nic tak nie łączy ludzi jak miłość do tych samych książek.

 Młodym jest się tylko raz, ale
pamięta się o tym całe życie.

 Każdy z nas jest kruchy niczym szkło, nawet w najbardziej sprzyjających okolicznościach.

 Samotność jest czasem drogą, która pozwala osiągnąć wewnętrzny spokój.

 (...) jeśli nie można nierówno podzielić bogactwa, trzeba po równo rozdzielić biedę.

 Gdy bieda włazi drzwiami, miłość wlatuje oknem.

 Tak długo opakowywałem się w milczenie,
że trudno mi się rozpakować w słowach.

 Jestem heretykiem miłości, moje łzy płoną do Ciebie.