Wszystko jest wtedy kiedy nic dla siebie.

 Ból istnienia jest do wytrzymania. Nie do wytrzymania jest ból nieistnienia.

 
Szczęście jest wszędzie, w zasięgu ręki, dla tego, kto chce je widzieć"..

 Prawda nie zawsze czyni wolnym.
Czasami staje się ciężkim, samotnym więzieniem.

 Każdy na ziemi ma takie niebo, czyściec i piekło, na jakie zasługuje.

 Zwyczajny człowiek.
Okrutny, głupi, mściwy.
Jak wszyscy.

 Tam na zewnątrz istnieje świat pełen zła.

 Sami tworzymy dramaty, z których się składa nasze życie.

 - A ty jak się masz? - spytał Puchatek.
- Nie bardzo się mam - odpowiedział Kłapouchy. - Już nie pamiętam czasów, żebym jakoś się miał.

 Samotność…
Odnoszę wrażenie, że to milczenie z samym sobą.
Mówienie do nikogo, patrzenie na nic, brak wszystkiego i niczego. Po prostu jest się w pustce i z tej pustki nie wyprowadzą mnie żadne drzwi, nawet otwarte…

 My nie kochamy się – my tylko wytwarzamy miłość między sobą.