- Czy w Polsce wszyscy mają takie myśli?
- Jakie?
- A takie, że nic się nie uda, a jak się uda, to i tak jest chujowo?
Rzeczy proste można robić w pojedynkę, do katastrof wymagany jest zespół.
I choć możecie nazwać mnie marzycielem albo głupcem, czy jeszcze kimś innym, wierzę, że wszystko może się zdarzyć.
Zrobiłam, co mogłam, żeby nie zełgać i prawdy nie powiedzieć.
W strachu nogi biegną szybciej od myśli.
Poczuła się kochana, i to sprawiło, że straciła głowę.
W tym nie ma sensu, jak w większości spraw.
Może inny dziś wieje tu wiatr,
ale dla mnie zapętlił się świat
w tamtych kilku godzinach, kawach i kinach.
Może nie ma tu dla mnie już nic,
ale przecież też nie ma gdzie iść,
bo choć Ciebie nie będzie,
zobaczę Cię wszędzie.
Niech nasza droga będzie wspólna.
Niech nasza modlitwa będzie pokorna.
Niech nasza miłość będzie potężna.
Niech nasza nadzieja będzie większa od
wszystkiego, co się tej nadziei może sprzeciwiać.
Jeśli coś trwa dostatecznie długo, nawet historycy nie potrafią spamiętać wszystkiego.
