Ty prosty człowieku z prowincji w worku przywieziony.
Trzeba zawsze iść naprzód, powtarzając "Dam sobie radę", nawet kiedy się wie na pewno, że tak nie będzie.
Na tym polega tragizm miłości, że człowiek nie może kochać niczego bardziej niż tego, za czym tęskni.
Miłość to partia kart, w której wszyscy oszukują - mężczyźni, by wygrać, kobiety, by nie przegrać.
Nie można drugiego człowieka obserwować, nie działając na niego. Staramy się, by działanie to zawsze miało znak dodatni.
A może chodzi o to, że świat lubi niszczyć piękne istoty?
Bo tak naprawdę wszystko, co można zrobić, to kochać drugiego człowieka.
To było w tamtym świecie, który zniknął w mroku pamięci.
Każda łamigłówka ma rozwiązanie, a każdy człowiek jakąś słabość.
Nie wypieram się swoich błędów, bo dzięki nim jestem tym, kim jestem.
