Byliśmy szczęśliwi tak, że ciszę przerywało tylko milczenie.

 Pozostaje żyć. Po prostu i cudownie żyć. Nie: chcieć żyć, lecz: żyć.

 
Bez cierpienia jakaż by z życia była przyjemność; wszystko obróciłoby się w jedno nie kończące się nabożeństwo: święte, ale dość nudne.

 Po każdej wojnie ktoś musi posprzątać.

 Kiedy coś przestaje boleć, przestaje mieć znaczenie.

 Umieranie miało większy sens, niż na to zasługiwałam.

 Niedobrze wierzyć w człowieka, lepiej być go pewnym.

 Są podobno ludzie, w których jest wszystko i nic.

 Kiedy nie ma się nic do roboty, myśli stopniowo płyną coraz dalej i dalej. A gdy pójdą za daleko, trudno za nimi nadążyć.

 Czasami w trudnych sytuacjach, można pomylić współczucie z miłością

 Stop, nie wiem dokąd zmierza ten świat, ale chyba to już nie mój kierunek...