W głębi zimy zrozumiałem w końcu, że jest we mnie ...

 Pokój bez książek to jak ciało bez duszy.

 To straszne przekonać się nagle, że z niewiadomego powodu zdradza się własne zasady.

 Nie bój się rzeczy,
które może nigdy się nie wydarzą.

 Nie ma nic bardziej tragicznego niż żebranie o gest, o uśmiech od ukochanej Istoty. Przy tej tragiczności blednie wielka inna tragiczność, tragiczność cielesnego kalectwa, tragiczność duchowego kalectwa... wielka tragiczność blednie przy tragiczności żebrania o miłość.

 Każdy z nas potrzebuje podtrzymującej psychoterapii, jaką jest przyjaźń.

 Człowiek poznaje siebie,
dopiero gdy pozna
własne granice.

 A teraz, już prawie o północy pierwszego dnia, wciąż nie śpię, łamiąc swoje postanowienie, żeby kłaść się wcześnie - opóźniam sen, żeby odsunąć nieuniknione nadejście jutrzejszego ranka. Jeszcze jedna próba ucieczki.

 Świat byłby nudny, gdyby żyli na nim tylko ludzie mądrzy, dobrzy i rozsądni.

 Czasami ... miłość nie wystarcza.
Czasami ... to po prostu jest za mało.

 Żyjemy pośród kłamstw. Dlatego trudno nam dojrzeć prawdę.