Myślę, że w ostatecznym rozrachunku należymy do tego, co kochamy.

 "Pamiętam jej uśmiech (...) nieskazitelny, jak ciało jej gładkie i ciarki na skórze po zimnej kąpieli, jak dreszcz podniecenia, gdy ukradkiem me wargi przywierały do jej szyi..."

 Jak się nie zgubić w takim świecie, którego jedyną stałą cechą jest to, że wszystko w każdej chwili może się zmienić? Jak odnaleźć wewnętrzną równowagę, jeśli ziemia pod twoimi stopami ciągle się porusza?

 To nie ból, lecz strach przed bólem zmusza człowieka do uległości.

 (...) nie ma żadnej obiektywnej miary nieszczęścia. Nieszczęście jest czymś relatywnym i indywidualnym.

 Nie chcę umierać.
Za krótko byłam kochana.

 Prawdziwym błędem jest błąd popełnić i nie naprawić go.

 Kiedy ludzie cię kochają, ufają ci.

 Nie mogę nikogo niczego nauczyć. Mogę tylko sprawić, że zaczną myśleć.

 Gdy pisze się o minionych przykrościach, humor przychodzi łatwo. Kpina maskuje ból.

 Nie próbuj też wmawiać sobie i mnie, że egoizm równa się rozwadze, zaś lekceważenie ryzyka stanowi gwarancję szczęścia.