Książki warto pisać tylko wtedy, jeśli przekroczy się ostatnią granicę ...
Książki warto pisać tylko wtedy, jeśli przekroczy się ostatnią granicę wstydu; pisanie jest rzeczą bardziej intymną od łóżka; przynajmniej dla mnie.
Nie jest ładne to, co ładne, lecz ładne, co się podoba.
Życie rzadko kiedy bywa takie, o jakim marzymy.
Strach wszystko zabija: rozum, serce, a zwłaszcza fantazję.
Cały świat może przepaść, zginąć, spalić się, byleby żył on jeden.
Zaakceptować znaczy zrezygnować.
Kłamać, czyż nie znaczy wyrzekać się własnej godności.
Przyszłość jest tysiącem nici, ale przeszłość tkaniną, której nie można spleść na nowo.
Człowiek w czerni uciekał przez pustynię, a rewolwerowiec podążał w ślad za nim.
Wykąpmy się jeszcze raz w tych spranych gestach, kawałach i docinkach, wypijmy jeszcze kilkadziesiąt ślepych bruderszaftów, by następnego dnia po południu, umyci i ogoleni, ze zmiażdżoną głową, po czterech kawach stawić czoło dojrzałości.
Poezja to choroba świata, gorączka rzeczywistości.