Za blisko, żeby od siebie uciec, i za daleko, żeby ...

 (...) tacy są dorośli. Żyją, żyją i zapominają, jak żyć.

 Jedną z rzeczy, za które kocham książki, jest to, że dzieli się w nich ludzkie losy na rozdziały. To niesamowite, ponieważ nie można tego zrobić w prawdziwym życiu.

 [...] im dłużej panuje cisza, tym trudniej ją przerwać.

 Jesteśmy surowcem z którego sny się wyrabia, a życie to chwila jawy między dwoma snami.

 Tępak nie zadaje pytań.

 Piękne słowa nie świadczą jeszcze o czystym sercu.

 Nie można kontrolować,
ani zmieniać prawdziwej miłości.

 Ścieżki wiedzy prowadzą przez cierpienie.

 Odnieść w życiu sukces, kiedy rodzina wspiera i pomaga, to żaden powód do dumy.

 Umrzeć za kogoś, kogo się kocha, wydaje się być dobrą śmiercią