Każdy nosi piekło w sobie. I każdy może z niego ...

 Słowa są pułapką.

 W miłości urzeczywistnia się paradoks, że dwie istoty stają się jedną, pozostając mimo to dwiema osobami.

 Gdy mędrzec stara się przekazać jakąś mądrość, brzmi to zawsze jak głupstwo.

 Dotąd nie zdawała sobie sprawy, że zakochanie jest jak krok w przepaść: człowiek leci na łeb, na szyję i nigdy nie wie gdzie spadnie.

 Gdy człowiek wytyka kogoś palcami,
powinien pamiętać, że pozostałe cztery
wskazują na niego samego.

 Człowiek jest wtedy najszczęśliwszy, kiedy dokoła siebie widzi to, co nosi w sobie samym...

 Powiada się, że w wieku lat dwudziestu człowiek ma twarz, jaką otrzymał od Boga, w wieku czterdziestu zaś taką, na jaką sobie zasłużył.

 A ja po prostu wiem, że tak zwany dobry adres to człowiek, nie ulica.

 Właściwie najważniejszą rzeczą jest nie osiągnięcie celu, ale to, czego się po drodze uczymy i jak się rozwijamy.

 Czyż odnalezienie Drugiej Połowy nie jest boską misją w życiu każdego człowieka?