Człowiek nigdy nie jest świadom wszystkich konsekwencji swych czynów.

 Nawet kamień pęka po długotrwałym deszczu.

 Są takie osoby, o których wiesz, po prostu masz przeczucie, że zostaną z Tobą na zawsze. Czasem znikają na jakiś czas, ale więź pozostaje i wraca się do siebie, jakby nigdy nic się nie zdarzyło, jakby czas stanął w miejscu. Zaczynasz rozmawiać i czujesz, jakbyście się widzieli wczoraj.

 Ktoś kiedyś powiedział: "Wielkim człowiekiem jest ten, który walczy do końca". I pewnie miał sporo racji. Natomiast ja uważam, że każda walka ma swój koniec. Czasami i Ty musisz przestać walczyć. Nie z powodu dumy, lecz z szacunku do samego siebie. Przestań być dla kogoś, zacznij być dla siebie. Doceń siebie za to kim jesteś. Bądź dla siebie dobry. Tak po prostu.

 Bluszcz tuli się do pierwszego drzewa, jakie napotka;
oto pokrótce historia miłości.

 Przeżyj resztę życia godnie, wiedząc, że był ktoś, kto naprawdę Ciebie kochał.

 Bo często jest tak, że nasza niewytłumaczalna słabość do pewnej osoby pozwala nam na niejednoznaczną rozmowę, która może rozbudzić w niej płomienne nadzieje bez pokrycia

 Zamknięta w sobie szukasz ucieczki, boisz się wyjść, boisz się chcieć...

 Tyle ciepła między nami, tyle moich spokojnych "nie wiem"...

 Jak spodziewać się rozmowy od serca z kimś, kto serca nie ma?

 Cofnąć czas? Po co? Jak coś ma się zepsuć to i tak zepsuje.