Trzeba coś zniszczyć, żeby zacząć od nowa.

 I coraz większa była/nad moim dniem wieczność.

 Nawet z nugatem można osiągnąć moment całkowitej perfekcji.

 Młodość to kapryśna kochanka.
Zaczynamy ją rozumieć i doceniać dopiero wtedy, gdy odchodzi z innym, by nigdy nie wrócić.

 -Co to jest? - spytałam, krztusząc się.
Wiktoria odparła:
-Wódka.
Spojrzałam w swoje naczynie.
-Na pewno nie. Piłam już wódkę.
-Nie piłaś rosyjskiej.

 Potęga współczucia jest wielka.

 Od czasu do czasu trzeba spojrzeć na świat oczami kogoś innego. Podobno wtedy, zaczyna się dostrzegać tajemnicę świata i człowieka.

 Świat nie jest sprawiedliwy i nic nie potrafi złagodzić owej niesprawiedliwości.

 Cała mądrość nie mieści się w jednej głowie.

 Życie to tylko seria zdarzeń.

 Oddycha się tu melancholią bardzo szczególną, melancholią krańców świata.