Ryba psuje się od głowy, a człowiek od serca.

 Czasami mnie diabeł kusi, by uwierzyć w Boga.

 Powinienem był. Sam do siebie. Tyle takich wyrzutów. Mógłbym budować z nich domy,
palić nimi w piecu, nawozić nimi ogród.

 Osobno jesteśmy niepełni,
lecz razem stanowimy całość.

 Nie można tylko siedzieć w domu, kiedy na świecie dzieje się tak źle.

 Udając słabość zyskujesz władzę.

 Jeden fałszywy krok może całkiem odmienić twe życie.

 To miłość nawraca serca i daruje pokój ludzkości, która wydaje się czasem zagubiona i zdominowana przez siłę zła, egoizmu i strachu.

 To nieważne, że w tej chwili nie umiesz tego powiedzieć. Będę to mówiła za nas oboje. I któregoś dnia się nauczysz.

 Co złe, to na lewo, co dobre, na prawo...

 Złość uwalnia od strachu.