Nienawiść do samego siebie sprawia, że człowiek napada na pierwszą ...

 Miłość jest dziwna. Ma w sobie coś z narkotycznego uzależnienia.

 Przyjaźń to chyba najpowszechniejsza forma miłości.

 Jak się nie zgubić w takim świecie, którego jedyną stałą cechą jest to, że wszystko w każdej chwili może się zmienić? Jak odnaleźć wewnętrzną równowagę, jeśli ziemia pod twoimi stopami ciągle się porusza?

 Żeby nie wiem jak człowiek był twardy,
to z każdego uczucia coś w nim zostaje.

 Piękno czyichś oczu nie zależy od ich koloru, lecz od tego, co potrafią wyrazić.

 To bardzo poważna sprawa – nie mieć poczucia humoru.

 Miłość nie musi mieć sensu. Jest całkowicie pozbawiona logiki.

 Gdyby kiedyś udało mi się stąd wyjść, pozwoliłabym sobie być szalona, bo wszyscy jesteśmy szaleni. Najgorsi są ci, którzy o tym nie wiedzą, bo powtarzają tylko to, co każą im inni.

 Czasem czuję się pewnie, widzę jasno, działam trzeźwo i jestem w dobrym nastroju. Potem jednak przychodzi chmura i znów chwytają mnie konwulsje: jakbym wbrew swej woli tracił cząstkę siebie.

 Nawet najdłuższa podróż zaczyna się od pierwszego kroku.