Ludzie nie zawsze mogą nam ofiarować to, czego chcemy.

 -Świergotku - Puścił moją rękę i ujął mą twarz w dłonie. Podniósł ją i spojrzał mi w oczy. - Świergotku, nie odrzucaj mnie. Nie zniosę tego.

 Żeby nie ten „dech”, toby człowiek zdechł.

 Nasze oddechy nieustannie się całowały.

 Gdyby nie Ty, nie wiedziałabym nawet, co to znaczy mieć przyjaciela...

 Sami tworzymy to, kim jesteśmy.

 Jeśli naprawdę Bóg stworzył ludzi, to przy nim spędził trochę więcej czasu.

 Serca przepełnione miłością nigdy daleko od siebie nie odejdą.

 Nie rzucaj mi kłód pod nogi, bo nie wiadomo, czy nie potknę się kiedyś o jedną z nich biegnąc, by ratować Ci życie.

 – Halo, słucham?
– Halo, Kazik?
– Nie!... Nie, Kazik! Jola.
– Przepraszam, pomyłka.
– To po co pan dzwonił?!
– To po co pani podnosi słuchawkę?

 Człowiek nie może przeżyć dłużej niż jego cień.