Trzeba najpierw długo milczeć żeby potem poczuć słowo.

 Najdłuższy marsz zaczyna się
od pierwszego kroku.

 Dla niej rzeczywistość zatraciła swą realność.

 Czasami nie trzeba czegoś widzieć, żeby wiedzieć, że istnieje.

 Nie rozmawiamy ze sobą wcale,
Każdy z nas kryje gdzieś w głębi smutki, smutki i żale.

 Nadzieja jest czasem tak wielka, że nie można jej znieść.

 Bo jeśli samobójstwo jest jedynym rozwiązaniem, możesz przynajmniej wybrać broń, z jakiej zginiesz.

 Nawet jeśli ona była jedynie ideą, ta idea mnie pokrzepiała.

 Powtarzali, że płacz to nic złego, ale ja po prostu nie potrafiłam się rozpłakać.

 Nie ma nic bardziej kłamliwego, niż nasza pamięć.

 Rozpacz to ciemność i chłód, i samotność. Grzech rozpaczy, o którym mówił ksiądz, to lodowaty grzech odcięcia się od ciepłych, pełnych życia kontaktów z ludźmi.