W końcu kocha się to, czym się nigdy nie będzie.

 Spokój powraca dzięki prostym przyjemnościom.

 Pierwszeństwo bywa trudne.

 Wyjaśnia się innym.
Sobie co najwyżej się sugeruje.

 Ja cię kocham, a ty śpisz.

 Piekło to świadomość naszych błędów bez możliwości naprawy.

 Ludzie są głupi, uwierzą w kłamstwo, albo dlatego, że chcą, by to była prawda, albo też dlatego, że boją się, iż to może być prawda.

 I nagle okropne objawienie, które wszystko rozwala, ale jestem go absolutnie pewna i po którym już nic nie będzie takie samo: jeżeli bogaci nie są szczęśliwi, to dlatego, że szczęście nie istnieje.

 Świat nie jest okropny, ale jest pełen okropnych ludzi.

 To ludzie ludziom zgotowali ten los.

 Czy w miłości ból zawsze musi poprzedzać spełnienie?