A kiedy nie ma już nadziei, czas staje się karą.

 Gdy ludzie wiedzą, jaki jesteś, to chcą cię kontrolować.

 Nic się nie dzieje bez przyczyny.

 Wiesz, tutaj wszyscy nie wiadomo czego się boją. W tym mieście wszystko się dookoła tego kręci, chociaż oni pewnie tego nie widzą. Trzymają się tego, co wiedzą, co usłyszeli jeden od drugiego. Nie rozumieją, że można wybrać też coś innego.

 Bo prawda jest taka, że najlepiej się do nikogo i do niczego zbytnio nie przywiązywać.

 Nigdy nie rozumiemy miłości innych.

 Najlepszych rzeczy w życiu nie zdobywa się, pędząc sprintem na krótkim dystansie, tylko dzięki miarowemu tempu i ogromnej wytrwałość.

 Trzeba szanować ludzi, żeby zasłużyć na szacunek.

 I w ogrodzie śmierci zaczął się taniec życia.

 Podróż tysiąca mil zaczyna się od jednego kroku.

 Nagle moja szklanka jest nie tylko w połowie pełna, lecz nawet wypełniona po brzegi.