Władca, który nie króluje w sercu swych ludów, jest niczym.

  Przez kilka kolejnych dni odkrywam, dlaczego za symbol miłości uznaje się serce. Naukowo rzecz biorąc, kocha się przecież mózgiem.
A jednak nikt nie rysuje pofalowanych półkul mózgowych, gdy jest zakochany. Teraz wiem dlaczego. Bo gdy się cierpi z miłości, naprawdę boli w klatce piersiowej.
To jest prawdziwy, fizyczny ból.
Albo może raczej okropny ciężar.

 Jedyną rzeczą, która umożliwia życie, jest ciągła i nieznośna niepewność, niewiedza, co zdarzy się dalej.

 Tak świt nam blaknie w światło dnia.
Wszystko, co złote, krótko trwa.

 Umieranie nie boli, gorzej boli życie.

 Ty jesteś moje imię i w kształcie, i w przyczynie...

 Jakim koszmarem byłby świat, gdyby istniał naprawdę!

 Każdego konia można ujeździć. Każdego cowboya można zrzucić z grzbietu.

 Wszyscy boimy się tego, czego nie rozumiemy.

 Kiedy wpadasz na psychiczny mur, nabawiasz się psychicznych siniaków?

 ...rozbierz się, zdejmij wszystko, zdejmij skórę, teraz chcę Twojej duszy...