Otworzyłam kolejne drzwi strachu – nikogo tam nie było.

 Ludzie się nie zmieniają. Jeśli już, to z wiekiem ich nawyki utrwalają się, a nie słabną.

 Zadaj sobie trzy pytania, Tatiano, i dowiesz się, kim jesteś. Spytaj siebie, w co wierzysz. Spytaj siebie, czy masz nadzieję. I najważniejsze: spytaj siebie, kogo kochasz? [...] Już wiem, kim jestem, pomyślała, biorąc go za rękę. Mam na imię Tatiana. Wierzę w Aleksandra. To on jest moją nadzieją. I kocham go nad życie.

 Czasami ludzie są zajęci i nie doceniają piękna zwykłego dnia.

 Miłość powinna być nieszczęśliwa: okropna, niepewna, przerażająca, wspaniała a jednocześnie zawiła. Po tym właśnie się poznaje, że jest prawdziwa.

 A teraz pójdę do domu i tam dostanę zawału.

 Nie przeciągaj pożegnania, bo to męczące. Zdecydowałeś się odejść, to idź.

 -przypominasz mi coś, kiedy patrzę na ciebie. -coś przykrego? -coś, o czym nie chcę pamiętać. -co? -życie.

 Czasem jesteśmy stawiani w pewnych sytuacjach żeby zaszła jakaś zmiana.

 Życie jest zbyt piękne żeby przejmować się potyczkami i upadkami

 Nie ważne do której kieszeni schowam klucze i tak znajdę je w ostatniej.