Mam wrażenie, że poranki klaszczą żeby mnie obudzić.

 Gdy zaś inne stworzenia wzrok spuszczają w ziemię, człowiek otrzymał postać wyniosłą, miał nakaz patrzeć w niebo, twarz zwracać ku gwiazdom.

 A przecież nie cały umieram.
To co we mnie niezniszczalne trwa.

 Niezadowolenie z siebie to podstawa każdego prawdziwego talentu.

 Człowiek jest tyle wart, ile jest w stanie kochać.

 W rzeczywistości sztuka odzwierciedla widza, nie życie.

 A kiedy ona cię kochać przestanie, zobaczysz noc w środku dnia, czarne niebo zamiast gwiazd, zobaczysz wszystko to samo, co ja.

 Czym jest me życie? Ach, jedną chwilką!

 Składanie w ofierze przyjaciół dowodzi braku wychowania.

 Nie sposób odwołać przykrych słów, choćby się ich potem żałowało.

 Jesteś niesłychanie odważna.
Z początku właśnie to w tobie podziwiałem. Teraz mnie to przeraża.