Zawsze spóźniamy się z życiem. Czas nie daje drugiej szansy. ...

 Miłości nie sprzedaje się na miarę.

 Niezadowoleni ludzie raczej nie uśmiechają się...

 Biegnę, kiedy wstaje świt. Biegnę brzegiem morza, boso.
Biegnę w pulsie mojej krwi. Biegnę z wiatrem mego losu.
Biegnę lekko i bez planu. Biegnę długo, biegnę chciwie.
Biegnę w rytmie oceanu. Biegnę wdzięczny i szczęśliwy.
Szczęśliwy, bo słyszę głos. Głos wiatru, piasku i fal.
On uspokaja mnie, że właśnie tak miało być.
I mam nie pytać już. Bo tylko tak mogło być.
Tylko tak.

 Pesymista narzeka na wiatr; optymista oczekuje na zmiany; realista dostosowuje żagle.

 Samobójstwo jest największym sukcesem eksportowym węgierskiej kultury.

 Zbyt często ludzkie życie rozpoczyna się i kończy pozbawione radości i pozbawione nadziei.

 Nie bądź niecierpliwy, przyjacielu, idź ze mną do końca.

 
– Indyki wpadają we wnyki.
– Rozumiem. Ryby pływają na niby.

 Tu nie chodzi o to, żebym ja na Ciebie liczyła. Chodzi o to, żebyś Ty na mnie liczył. Żebyś wiedział, żebyś zawsze wiedział, że masz na świecie człowieka, do którego w każdy dzień, w każdym stanie i o każdej godzinie możesz przyjść.

 Lecz tajemnica tkwi czasem nie w tym, co się świadomie ukrywa, ale w tym, czego nie potrafimy zrozumieć.