Zawsze spóźniamy się z życiem. Czas nie daje drugiej szansy. ...
Zawsze spóźniamy się z życiem. Czas nie daje drugiej szansy. Życie rozgrywa się od razu na czysto.
Człowiek to ktoś, kto nosi w sobie coś większego niż on sam.
Rzadko jednak zaprzątam sobie tym głowę. Co za różnica, jaka jest prawda, przecież dzięki niej nie zdobędę jedzenia.
Kładę się teraz do snu, na trochę dłużej niż zwykle. Nazwijmy to wiecznością.
To delikatny wstęp do czucia się najgorzej w życiu.
Nadmierna grzeczność to tyle, co zupełny brak ogłady.
Niektórzy ludzie przeżywają całe swoje życie, nigdy się nie budząc.
Wybaczyć nie oznacza zaakceptować.
Nigdy nie widzimy błędów, które popełniamy, choć inni widzą je z daleka. Nie zdajemy sobie sprawy, jak nieumyślnie ranimy innych.
Miłość jest uczuciem bezinteresownym, jednokierunkową ulicą. To dlatego można kochać miasta, architekturę samą w sobie, muzykę, nieżyjących poetów czy, przy jakimś szczególnym temperamencie, osobę boską. Bo miłość jest związkiem między odbiciem i jego przedmiotem. To w końcu przynosi nas z powrotem do tego miasta.
Musiała zacisnąć zęby. Niektórzy po prostu nie mieli karnetu na "żyli długo i szczęśliwie", bez względu na to, co do siebie czuli.