Przyszłość zawsze będzie. To o teraźniejszość musimy się zatroszczyć.

 Wiemy, czym jesteśmy, ale nie wiemy, czym się możemy stać.

 Dlatego, że nie znajdujemy, czego szukamy, nie powinniśmy rezygnować z szukania tego, co znaleźć możemy.

 Jak zwykle to, co najistotniejsze, zostało postanowione, nim się wszystko zaczęło, a kiedy się zaczęło, było już za późno.

 Zostawili po sobie takie rany, które miały nigdy się nie zabliźnić.

 Słowa to najpotężniejsze narzędzie. Proste i zazwyczaj niedoceniane. Potrafią leczyć. Potrafią niszczyć.

 Nic nie jest jednocześnie piękne i prawdziwe.

 Ból istnienia jest do wytrzymania, nie do wytrzymania jest ból nieistnienia.

 Jej imię przypominało nóż w jego ustach.

 Nigdy nic nie jest w pełni skończone. Wszystko ewoluuje: każda rzecz ma setki kątów i załomków, których nie dostrzegamy. Tracimy ostrość widzenia, aż tu nagle stajemy się zakłopotani wobec takiego dysonansu jak dziś rano, czasem nawet wkurzamy się albo zachwycamy. Właśnie taki chcę być: zachwycać się tym, czego nie znam.

 Cierpiał. Naprawdę wierzył, że go nikt nie kocha, a taka świadomość niezależnie od tego, kim jesteś, boli.