Niełatwo jest się zdecydować, jak postąpić.

 Oto paradoks straty: jak coś, czego już nie ma, tak bardzo może nam ciążyć?

 Powinniśmy dbać o to co mamy,
ponieważ możemy to szybko stracić.

 Skromnością jeszcze nikt nie zgrzeszył.

 Nie ma ucieczki od bólu; trzeba go oswoić, żeby nie dokuczał.

 Taka skromna była całe życie, a umiera jak Beethoven. W burzę.

 Bo przecież nie musi Cię kochać cały świat, czasem wystarczy tylko jedna osoba.

 Nie słyszał ćwierkających ptaków, nie myślał, jak miękka jest ścieżka, nie widział panoramy miasta i gór za nim, jasnoniebieskich na tle wieczornego nieba. Nic nie widział, biegł tylko na oślep wzdłuż grani.
Co zrobił źle?

 Wszystko ma konsystencję oprócz mnie. Ja gdzieś zniknąłem.

 Miałam wrażenie,ż e ci dwaj bawią się w przeciąganie liny. A ja byłam liną.

 Mówił, że mnie kocha. A ja nie miałam czasu poznać miłości.