Każdy jest samotny na swój sposób.

 Zaryzykujcie, postawcie stopę na ziemi nieznanej.

 Potrafił zrozumieć, że człowiek może chcieć odejść i jednocześnie bać się podróży.

 Przysięga była nie tylko obietnicą. Była jednocześnie rozkazem.

 Ja sam muszę nad czymś zapłakać.
Nad czymś konkretnym,
a nie tylko nad wspomnieniami.

 Moja miłość była jak choroba. Nie chciałem jej,
nie wierzyłem w nią, spadła na mnie wbrew
mojej woli i nie mogłem się przed nią obronić.

 I zwykłem robić to, co lubię, a nie to, co trzeba.

 Wstałam, żałując tego, że mnie nie dotknął, świadoma, że jeśli sobie nie pójdę, to ja dotknę jego.

 Boję się samotności.

 Nie wydawaj sądów o sprawach, o których nie masz pojęcia.

 Nie możemy karmić swoich
serc nienawiścią.