Wszystko, co warte zachodu jest przerażające.

 Trudno mówić o rozczarowaniu, gdy potwierdzają się twoje oczekiwania.

 Przed człowiekiem schronić się można tylko w objęciach drugiego człowieka.

 To takie straszne, ile tak naprawdę można na kogoś czekać.

 Tam, gdzie nie ma walki, nie ma siły.

 - Nie jesteś zwyczajna, Gwendolyn - wyszeptał, gładząc mnie po włosach. - Jesteś całkiem, zupełnie niezwykła.

 Akceptacja miłości nie czyni cię idiotką. Czyni cię człowiekiem.

 Powiedziała mi: Tak bardzo się boję...
Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.

 Kiedy patrzymy na śmierć albo na ciemność, lękamy się tylko nieznanego, niczego więcej.

 Kobieta bez miłości, jest jak róża bez zapachu.

 - Greta - odezwałam się. - Wiesz, to już długo nie potrwa. Mam na myśli Fina.
Musiałam się upewnić, że rozumie sytuację równie dobrze jak ja. Mama porównywała ją do kasety magnetofonowej, której nie da się przewinąć. Trudno jest jednak pamiętać, że nie da jej się przewinąć, dopóki słucha się muzyki. Zapomina więc się o tym, zatapia w muzyce, a wtedy, zanim się człowiek obejrzy, taśma się kończy.