-Świergotku - Puścił moją rękę i ujął mą twarz w ...

 „Moje napady szału ją przerażały. Przestała mi się zwierzać. Ostatniej nocy nie wytrzymałem, chwyciłem ją za ramiona i potrząsałem nią z całej siły. Pobladła,wyglądała, jakby miała się za chwilę pokruszyć. „Dlaczego płaczesz?!” „Nie mogę znieść twojej rozpaczy, twojego szlochu. Nie wytrzymam tego dłużej!”. Byłem wściekły, że zostawia mi tylko swoje ciało, że coraz mniej wiem o jej myślach, że zamyka przede mną duszę. Chciałem wejść w jej głowę. Chciałem, żeby myślała tylko o mnie. „Chodź, dam ci rozkosz” – szeptałem jej do ucha – „Dam ci zapomnienie”. „Dam ci niebo”. Nie broniła się (...)”

 Idź swoją drogą, a ludzie nich mówią, co chcą.

 Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to co, już masz w sobie.

 Jesteście wszyscy topielcami. Zrozpaczeni, że utraciliście grunt pod nogami, chcielibyście pociągnąć za sobą innych, aby oni także pogrążyli się w odmętach

 Gdzież są dzisiaj wczorajsi geniusze?

 Niewiele rzeczy tak bardzo oszukuje jak wspomnienia.

 Kochasz, więc oczekujesz w zamian tego samego.

 Bo sztuka to magia, a magia nie zawsze jest biała.

 To by była misja, pomyślał anioł. "Razjel! Zejdź na Ziemię i zasiej zniszczenie w dwóch sporych Tanich Marketach, zabijaj, aż posoka zaleje wszystkie promocje, a z budynków zostaną tylko gruzy, i weź sobie parę snickersów".

 Nieważna jest obiektywna ocena bólu, lecz subiektywne cierpienie, jakiego doznajemy.