Nic. Nic nie widziałem i niczego nie czułem. Jedynie... pustkę, ...

 Oddajemy się w niewolę prawa, aby zachować wolność.

 Nie ma powodu, żeby mówić prawdę, kiedy tak łatwo kłamać.

 Pozbierać jest się dziesięć razy trudniej, niż rozsypać.

 Często ceną szczęścia jesteśmy my sami.
Chodzi o to, aby ofiarować siebie, zrezygnować
z własnego życia, dać je w ofierze, ale nie
z ciężkiego obowiązku czy fanatyzmu,
ale lekko, ochoczo, z miłości.

 Nastrój kobiety wznosi się i opada jak fala.
Kiedy osiągnie dno-nadchodzi czas uczuciowych obrachunków.

 Ale człowieka trudno zmienić, prawda?

 Istnieje ogromna przepaść między teorią a praktyką.

 Kontrolki mrugają jak portowe dziwki.

 Ten świat jest opętańczo piękny, nie dlatego że jest, ale że ja go tak widzę.

 Spróbujcie z koloru moich słów odgadnąć, kim jestem.