Kochałem ją. Boże, strasznie ją kochałem. Nie mogłem uwierzyć, że ...

 Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to, co już masz w sobie.

 ... i pozwól mi, proszę, bym znalazł dla siebie miejsce w twoich snach.

 Śnimy, bo nie możemy wytrzymać prawdy.

 W dnie kieliszka wszystko znika.

 Lepiej spłonąć niż zwiędnąć.

 Góry wybaczają niewiele pomyłek.

 Lepiej patrzeć w bok, niż zamykać oczy w obawie przed nieuniknionym.

 Nie ma żadnego przed ani żadnego po. Jest tylko to, co dokończone, i to, co niedokończone.

 Naprawienie złych rzeczy w życiu wymaga zwykle czasu, ale ostatecznie się to udaje.

 „Moje napady szału ją przerażały. Przestała mi się zwierzać. Ostatniej nocy nie wytrzymałem, chwyciłem ją za ramiona i potrząsałem nią z całej siły. Pobladła,wyglądała, jakby miała się za chwilę pokruszyć. „Dlaczego płaczesz?!” „Nie mogę znieść twojej rozpaczy, twojego szlochu. Nie wytrzymam tego dłużej!”. Byłem wściekły, że zostawia mi tylko swoje ciało, że coraz mniej wiem o jej myślach, że zamyka przede mną duszę. Chciałem wejść w jej głowę. Chciałem, żeby myślała tylko o mnie. „Chodź, dam ci rozkosz” – szeptałem jej do ucha – „Dam ci zapomnienie”. „Dam ci niebo”. Nie broniła się (...)”