Utraconego czasu nic nie wróci.

 
Gmach wznoszony na kłamstwie nie oprze się wichurze.

 Kobiety! Pójdą za każdym który nosi w sobie coś,czego nie są w stanie pojąć, choćby to miało doprowadzić ją do zguby.

 Ale czyż miłość to nie jest właśnie: dwoje zwierząt, które się pożądają do utraty zmysłów?

 Tęsknota za domem jest jak choroba, jak żałoba po czymś, co zostało utracone lub odebrane.

 Człowiek nie należy do żadnej ziemi, dopóki nie ma w niej nikogo ze swoich zmarłych.

 Miłość adoruje wzajemne poznanie – pożądanie uwielbia to, co nieznane.

 Piękno jest iskrą, która zapala się, gdy mimo odległości lat zetkną się nagle z sobą dwa różne pokolenia. Jest burzeniem chronologii i buntem wobec czasu.

 Odejdź z mojej pamięci, dopiero wtedy będę wolna...

 Rodzina jest nadzieją przyszłości.

 Materia nie jest niczym więcej niż uwięzioną energią.