Najsilniejsza jest taka miłość, która nie walczy ze swoją słabością.

 Czas jest złodziejem pamięci.

 Wszelkie uczucia czerpią swój absolut z marności gruczołów.

 Są jednak takie poranki, że budzisz się i przestajesz wierzyć, że gdziekolwiek na świecie jest pięknie. Albo że on w ogóle istnieje, że jest jeszcze coś poza tym jednym pokojem, gdzie trzymasz smutek w sobie.

 Wszyscy potrzebujemy przebaczenia
i dlatego jesteśmy je winni innym.

 Trzeba szanować ludzi, żeby zasłużyć na szacunek.

 To naturalne, że chcesz pomóc tym, których kochasz. Ale nie naprawisz wszystkiego.

 Człowiek może i powinien całym sercem cieszyć się swoim życiem. Jest ono przecież dobrym, Bożym darem, który stał się jego udziałem. Lecz trzeba pomyśleć także o tym, że nie mamy tutaj stałego miejsca i że wszelka wspaniałość tej ziemi, szczególnie bogactwo i sława, są przemijające.

 Nasze zachowania rzadko idą w parze z uczuciami.

 Strach dzielony z kimś ma nie takie wielkie oczy.

 Żyje się chwilą, a czas jest tylko przezroczystą perłą wypełnioną oddechem.