
Każdy ma jakiś skarb, który zanadto miłuje, by go powierzyć ...
Każdy ma jakiś skarb, który zanadto miłuje, by go powierzyć w cudze ręce.
Dziecko, to nie zbiór komórek - to zbiór naszych uczuć.
Upewnij się, że nie ścigasz cienia, który sam rzucasz.
Ludzie mają irytujący zwyczaj pamiętania rzeczy, których nie powinni pamiętać.
Wymyślajcie sobie niemożliwe. Przekonacie się, że nie istnieje.
Musisz coś chyba zrozumieć. Myśląc i mówiąc, zwracasz się do ludzi, nie do życia, jakby mogło być osobą z twojego otoczenia.
Patrzyłem, jak odchodzi: pociągnięcie pędzla rozmywające się na płótnie czasu.
Pierwsza miłość to taka słodka udręka.
Dopóki zwycięstwo jednych w klęsce drugich, dopóty żadna klęska nie jest ostatnia.
...ale nigdy nie jest tak źle, żeby nie mogło być gorzej.
Siedzę w domu, piję szkocką i myślę o tobie.