Gniew jest drugą stroną strachu

 Współczesnego człowieka niszczy pośpiech. Nigdy się nie zatrzymuje. A przecież tajemnicą szczęścia jest umieć czasem przystanąć.

 Ludzi powstrzymuje wyłącznie lęk. Strach przed nieznanym. Przed tym, co może na nas czekać na tamtym świecie.

 Ja myślę czasem o szczęściu takim, którego by żadne najprzeciwniejsze wiatry rozwiać nie mogły i innego - nie chcę.

 Zamglony mgiełką smutku jej wzrok nie sięgnie daleko.

 Szukając szczęścia – czy je znajdę? Nie wiem.
Wiem, że wspaniale jest być człowiekiem pod błękitnym niebem.

 Niektórych ludzi lepiej mieć za wrogów niż za przyjaciół.

 Myślę więc jestem - to powiedzenie intelektualisty, który nie docenia bólu zębów.

 Idziesz albo umierasz, taki jest morał tej opowiastki.

 Nie ważne jest, czy się czegoś dokonało, czy nie. Ważne jest, by ludzie myśleli, że tak się właśnie stało.

 Nigdy nie jest za późno, żeby zawrócić z drogi, którą się obrało.