Wspomnienia wywołują ból, najdotkliwszy zaś sprawiają najlepsze z nich.

 Dopóki idzie dobrze, nie pytasz.

 Bez autorów wydawanie książek byłoby znacznie łatwiejsze.

 Nie przyrzekaj, jeśli nie potrafisz dochować wierności swym słowom.

 Ale kiedy noc się zaczyna, wszystko jest możliwe.

 Pewnego dnia z tych wszystkich skomplikowanych emocji, ze złości, żalu smutku i tęsknoty zostanie tylko zwykła, prosta obojętność.

 Myślenie jest grą. Powaga tej gry jest wymiarem ludzkiej egzystencji.

 Nie ma nic równie smutnego, jak niechciane książki. Przypominają złamane serca.

 Strach i kłamstwa jątrzą się w ciemności. Prawda może ranić, ale tnie czysto.

 Czasami czyny przemawiają lepiej niż słowa.

 Słodko, słodko otrząsnąć pył z obuwia i odchodzić nie pozostawiając nic za sobą, nie, nie odchodzić, ale iść... [...] Odchodzić idąc, iść odchodząc i nie czuć nawet wspomnienia.